Μαργαρίτα Βασιλάκου
Βασίλης Γέρος
Νίκος Κασκούρας
Ισμήνη Μπονάτσου
Γιάννης Στεφανάκις
Δημήτρης Φόρτσας
ΞΑΦΝΙΚΟ
Έλενα Πολυγένη
Κοιμήθηκα κι ονειρεύτηκα
πως μου είχαν στείλει ένα γράμμα.
Ήτανε λέει απ’ τον άνθρωπο
που πρόωρα γέρναγε, σε ξένο τόπο.
Ξύπνησα
μ’ ένα τρίξιμο:
το χαρτί
η πόρτα
σκληρά παπούτσια –το μήνυμα.
Μου έφευγαν πάντοτε
πράγματα από τα χέρια.
........................................................
ΑΝΑΛΗΨΗ
Θεόδωρος Μπασιάκος
(με τον τρόπο του Σαρλώ)
στον Γιάννη τον Στεφανάκι
Πηγαίνεις
βιαστικός
ως συνήθως
έγνοιες σε κυνηγούν
σκοτούρες
υποχρεώσεις
οι δαίμονές σου
και ξάφνου
η αναπάντεχη σκάλα μπροστά σου
ούτε που το σκέφτεσαι
πιάνεις κι’ ανεβαίνεις τη σκάλα
κι’ ανεβαίνεις
κι’ ανεβαίνεις
κόσμος μαζεύεται γύρω
(από κάτω)
έκπληκτοι
τα μάτια τους τρίβουν
τη σκάλα κανείς φυσικά δεν την βλέπει
η σκάλα υπάρχει μόνο για σένα
σε περνούν με συγχωρείς για βλαμμένο
κι’ εσύ
τους στέλνεις φιλάκια
δίκην ευλογίας
καθώς χάνεσαι μες στα σύννεφα
και τότες
απ’ το γιακά σε γραπώνει
ο χωροφύλακας
στη μέση του τυλίγεις το χέρι σου
και χορεύετε
και χορεύετε…
…βαλς στα σύγνεφα.
..........................................................................
Η ευρυχωρία
της φαντασίας
Λιλή Ντίνα
Γιατί να φτιάξω από όνειρα
Τη
μόνη ζωή που έχω;
Φερνάντο Πεσσόα
Όλα αυτά τα
χρόνια ταξίδευε σ’ ένα μεγάλο σύννεφο
Ώσπου τέλειωσαν
τα καύσιμά του
και προσγειώθηκε
σε μικρότερο
Κοιτώντας το από
μακριά
αναρωτιέται
τι το 'θελε τόσο ευρύχωρο
η φαντασία της!
Όχι πως δεν είχε
οφέλη
αλλά να, έμεινε
πολλή βροχή μέσα της.
..................................................................
Μνήμες
Λένα
Σαμαρά
Αγγίζοντας τις μνήμες σιωπάς για λίγο
μετά ξεθαρρεύεις και τις ενοχλείς
με ματιές που δεν ήξερες
με δάχτυλα ματωμένα
με χείλη αφίλητα
αψηφώντας το κόστος τις ξαναφιλάς
σαν να μην πρόκειται για σκιές εποχών
μα για ζωντανή παρουσία
με δέρμα, αισθήσεις, όνειρα.
Προστατευμένες απ’ το μένος του παρόντος
διεκδικούν μια θέση στη σιωπή
αδιαφορώντας για το δικό σου
απροστάτευτο
τραγούδι.
